Awarradam
Door: Peter van Boheemen
Blijf op de hoogte en volg Peter
19 December 2015 | Suriname, Paramaribo
Hoi allen,
Hier weer een reisverslag van de afgelopen anderhalve week.
Ik heb een excursie gemaakt naar Frans Guyana. In Sain-Laurant, dat op een eiland ligt, staat een oude vervalen gevangenis waar het boek en de film Papillon zich heeft afgespeeld.
Met nog vier andere toeristen vertrekken we met de auto uit Parimaribo. De Wijdenbosch Brug over richting de Surinaams / Frans guyaanse grens.
De reis verloopt niet voorspoedig want we krijgen een klapband en de reservereband staat ook snel leeg. Evenals de accu overigens. Afijn met twee uur vertraging toch bij de grens waar we eerst op de markt zien dat er brulapenvlees wordt verkocht ( géén broodje aap verhaal!). We gaan de boot in die ons zonder grenscontrole in Frans Guyana brengt. Daar krijgen we een rondleiding door de vervallen gevangenissen. Criminelen, maar ook mensen die er crimineel uitzagen (!) werden eens per jaar vanuit Frankrijk naar deze zwaarbewaakte gevangenis verscheept waar een gruwelijk regime hun lot was. Na hun gevangenistijd,als ze dit overleefden, keerden zij niet terug naar Frankrijk maar werden hier verder aan hun lot overgelaten waardoor een dorpje ontstond van ex-gedetineerden.
De terugweg naar Parimaribo verloopt zonder pech. Desondanks is het wel donker voor daar weer zijn.
AWARRADAM
Awarradam is geen dam zoals de naam doet vermoeden. De naam is ontstaan uit de lokale taal waar 'dan' stroomversnelling betekend.
De vijfdaagse trip begint op het vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo. Daar vertrekt een klein vliegtuigje naar het zuiden. Doordat het even regent hebben we een kleine vertraging maar daarna volgt een mooie vlucht met uitzichten op de Surinaamse regenwouden. De start en landingsbaan in de jungle is niet meer dan een strook gras maar we landen veilig. Vanaf het vliegveld meteen meteen in een korjaalboot die mij naar het resort brengt. Een korjaalboot is een lange smalle boot die als basis een uitgeholde boomstam heeft.
Het is hier paradijselijk mooi met een rustige rivier dwars door de tropische vegetatie.
Met nog een Nederlands stel zijn we met z'n drieën de enigen die van resort gebruik maken. Het is gelegen op een eilandje in de Gran Rio. Er is een kookploeg en twee gidsen voor de uitstapjes vanuit het resort. In dit gebied wonen de Marrons, ook wel bosnegers genoemd. Het zijn van oorsprong slaven die het lukte van de plantages te ontsnappen en in de wildernis een nieuw bestaan wisten op te bouwen met eigen en uit Afrika meegenomen culturen en gewoontes. Het is een bijzondere bevolkingsgroep waar antropologen tot op de dag van vandaag nog steeds onderzoek naar doen. De gidsen nemen ons regelmatig mee voor wandelingen door het tropisch regenwoud of relaxte picknick plekken waar je in een hangmatje kan suffen, vissen of zwemmen. Tijdens een vis-sessie weet ik 6 piepkleine visjes aan de haak te slaan. Er is ook een dorpentocht waar de verschillende Marrondorpen bezoeken. We zijn getuigen van bordurende en rijststampende vrouwen en zelfs zang en dans van de dames.
Elke avond is er goed te eten in het resort en de huisjes waarin we slapen zijn voorzien van hangmatten en 's ochtends vroeg wordt er een thermosfles heet water gebracht zodat je je eigen kopje koffie of thee kan zetten. Kortom het waren 5 fantastische dagen!
Nu weer in Paramaribo. Ik denk dat ik voor morgen een fiets huur want zondag is het altijd lekker rustig op de weg. Voor maandag heb ik weer een tweedaagse trip geboekt naar natuurpark Brownsberg bij het Brokopondo stuwmeer. Dat gaan jullie wel weer in mijn volgende verslag lezen.
Groeten, Peter
Hier weer een reisverslag van de afgelopen anderhalve week.
Ik heb een excursie gemaakt naar Frans Guyana. In Sain-Laurant, dat op een eiland ligt, staat een oude vervalen gevangenis waar het boek en de film Papillon zich heeft afgespeeld.
Met nog vier andere toeristen vertrekken we met de auto uit Parimaribo. De Wijdenbosch Brug over richting de Surinaams / Frans guyaanse grens.
De reis verloopt niet voorspoedig want we krijgen een klapband en de reservereband staat ook snel leeg. Evenals de accu overigens. Afijn met twee uur vertraging toch bij de grens waar we eerst op de markt zien dat er brulapenvlees wordt verkocht ( géén broodje aap verhaal!). We gaan de boot in die ons zonder grenscontrole in Frans Guyana brengt. Daar krijgen we een rondleiding door de vervallen gevangenissen. Criminelen, maar ook mensen die er crimineel uitzagen (!) werden eens per jaar vanuit Frankrijk naar deze zwaarbewaakte gevangenis verscheept waar een gruwelijk regime hun lot was. Na hun gevangenistijd,als ze dit overleefden, keerden zij niet terug naar Frankrijk maar werden hier verder aan hun lot overgelaten waardoor een dorpje ontstond van ex-gedetineerden.
De terugweg naar Parimaribo verloopt zonder pech. Desondanks is het wel donker voor daar weer zijn.
AWARRADAM
Awarradam is geen dam zoals de naam doet vermoeden. De naam is ontstaan uit de lokale taal waar 'dan' stroomversnelling betekend.
De vijfdaagse trip begint op het vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo. Daar vertrekt een klein vliegtuigje naar het zuiden. Doordat het even regent hebben we een kleine vertraging maar daarna volgt een mooie vlucht met uitzichten op de Surinaamse regenwouden. De start en landingsbaan in de jungle is niet meer dan een strook gras maar we landen veilig. Vanaf het vliegveld meteen meteen in een korjaalboot die mij naar het resort brengt. Een korjaalboot is een lange smalle boot die als basis een uitgeholde boomstam heeft.
Het is hier paradijselijk mooi met een rustige rivier dwars door de tropische vegetatie.
Met nog een Nederlands stel zijn we met z'n drieën de enigen die van resort gebruik maken. Het is gelegen op een eilandje in de Gran Rio. Er is een kookploeg en twee gidsen voor de uitstapjes vanuit het resort. In dit gebied wonen de Marrons, ook wel bosnegers genoemd. Het zijn van oorsprong slaven die het lukte van de plantages te ontsnappen en in de wildernis een nieuw bestaan wisten op te bouwen met eigen en uit Afrika meegenomen culturen en gewoontes. Het is een bijzondere bevolkingsgroep waar antropologen tot op de dag van vandaag nog steeds onderzoek naar doen. De gidsen nemen ons regelmatig mee voor wandelingen door het tropisch regenwoud of relaxte picknick plekken waar je in een hangmatje kan suffen, vissen of zwemmen. Tijdens een vis-sessie weet ik 6 piepkleine visjes aan de haak te slaan. Er is ook een dorpentocht waar de verschillende Marrondorpen bezoeken. We zijn getuigen van bordurende en rijststampende vrouwen en zelfs zang en dans van de dames.
Elke avond is er goed te eten in het resort en de huisjes waarin we slapen zijn voorzien van hangmatten en 's ochtends vroeg wordt er een thermosfles heet water gebracht zodat je je eigen kopje koffie of thee kan zetten. Kortom het waren 5 fantastische dagen!
Nu weer in Paramaribo. Ik denk dat ik voor morgen een fiets huur want zondag is het altijd lekker rustig op de weg. Voor maandag heb ik weer een tweedaagse trip geboekt naar natuurpark Brownsberg bij het Brokopondo stuwmeer. Dat gaan jullie wel weer in mijn volgende verslag lezen.
Groeten, Peter
-
19 December 2015 - 20:00
Ria:
Klinkt weer goed! En mooie foto's Heb zelf die kikker geverfd? En visjes......ehhh welke? Haha die zijn wel erg klein -
19 December 2015 - 20:13
Corrie:
Jeetje Peet, wat een avonturen weer.
Toch heel mooi om mee te maken denk ik -
19 December 2015 - 20:52
Gerard En Anita:
Klinkt allemaal wel erg relaxed -
20 December 2015 - 08:45
Marly:
Mooie foto's Peter! -
20 December 2015 - 10:14
Ben&anneke:
Hei Peter,
Mooie foto's, maar de visjes zijn wel erg klein, waren ze lekker?. -
24 December 2015 - 21:59
Joke:
Hoi Peter, Klinkt goed, vooral het weer! Mooie foto's, alleen die spin zou ik niet graag tegenkomen...brrr
Alvast een hele fijne kerstmis gewenst! (als je daar tenminste wat van merkt...)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
