Potosí en Uyuni

Na een busreis van 3 uur arriveren we in Potosí. 

Potosí ligt op een hoogte van 4.060 meter en is daarmee de hoogst gelegen stad ter wereld. De stad is ontstaan doordat er zilver in de grond zit. De zilvermijnen zijn nog altijd in bedrijf. Eeuwen lang is hier zilver gedolven onder erbarmelijke werkomstandigheden. Er zijn vanaf het begin van de zilverdelving 8 miljoen mensen die het leven hebben gelaten bij het werken in en rondom de mijnen.

Je kan excursies boeken naar de mijn maar gezien er nog steeds onder zeer slechte omstandigheden wordt gewerkt hebben we geen zin om wat van deze ellende mee te maken.

Daarvoor in de plaats gaan we naar het Casa Nacional de Moneda. Een museum over het slaan van zilveren munten. Ook hier wordt het een en ander duidelijk over de erbarmelijke omstandigheden waaronder de Bolivianen voor de Spanjaarden  moesten werkeun.

‘s Middags gaan we naar het Santa Teresa Klooster. Hier werden vroeger jonge meisjes van rijke ouders naar toe gebracht waarna ze na het afscheid van hun familie deze nooit meer zouden zien. Alleen vanachter een blinde muur mochten ze nog met hen spreken. Het is een stukje geschiedenis dat ook al niet vrolijk maakt. 

Al is het verder een prachtig klooster met veel kunst. Weliswaar wat deprimerende kunst. Er moest in het Katholieke geloof duidelijk eerst veel geleden worden voordat je naar de hemel kon.

We vertrekken uit Potosí en reizen verder met de bus door een mooi en soms wat desolaat landschap waar heel veel lama’s grazen. Aangekomen in Uyuni gaan we meteen een tour naar de zoutvlaktes boeken. Dat lukt, al moeten we een dag wachten want de tour vertrekt pas overmorgen. 

Het stadje Uyuni doet desolaat aan al is het er de volgende dag met 20 graden, zon en gezellige markten toch nog wel aangenaam om hier een dag te vertoeven.

We worden opgehaald voor de tour over de zoutvlaktes. We reizen met een groep van 10 mensen in twee jeeps.

Deze zoutvlaktes zijn onderdeel van een hoogvlakte op een 3.600 meter. Ze zijn tien duizenden jaren geleden ontstaan toen zoutemeren opdroogden. Het heeft een oppervlakte van meer dan 10.000 vierkante kilometer.

Het is geweldig om hier overheen te rijden. Of dat je over een besneeuwd meer rijdt. Je hebt een uitzicht tot aan de horizon. Een hoogtepunt is een eiland in het zoutmeer dat vol met cactussen staat. De eerste overnachting was in een zouthotel aan de rand van het zoutmeer.

De tweede dag rijden we veel door woestijn achtingen gebieden. Met veel stof, alpaca’s en lama’s. Je vraagt je af waar de beesten hun eten weten te vinden. We stoppen ook vaak bij mineraalrijke meren waar in de zomer veel flamingo’s leven en  broeden. Als laatste hoogtepunt bezoeken we op 4.850 meter hoogte werkende geisers.

In het Eduardo Avaroa Wildlife Reservaat is onze tweede overnachting in een eenvoudig hostel. De laatste dag is het vooral naar huis rijden.

Weer terug kunnen we in ons hotel even douchen en daarna gelijk de nachtbus naar La Paz. Prima reis gehad in grote stoelen waar we heel aardig in geslapen hebben.

Het volgende verslag komt uit La Paz.

Peter en Marly